Hıristiyan-Yahudi İlişkileri açısından İkinci Vatikan Konsilinin ne gibi önemi vardır?

İkinci Vatikan Konsili, Hıristiyanlarla Yahudilerin paylaştığı büyük mirastan söz eder. "Özellikle kardeşçe diyaloğun, Kutsal Kitap ve tanrıbilim araştırmalarının verimi olan karşılıklı anlayış ve saygıyı özendirir" (NA 4).

Konsilin üstelemesi Kilise'nin tüm dünyaya karşı görevini hiçbir zaman inkar etmez ya da değiştirmez. Tarihin yeniden yazılmasını gerektirmez. Yahudi yetkililerin ve taraftarlarının İsa'nın ölümü için direndikleri bir gerçektir (Yu. 19,6). Ama Mesih İsa'nı çarmıha gerilmesinden ve ölümünden, o günlerde yaşayan tüm Yahudileri sorumlu tutmak doğru değildir. O olaylardan bugün yaşayan Yahudilerin ise hiçbir sorumlulukları yoktur. Bazı Hıristiyanlar içtenlikle ve yanlış yola sevkedilmiş olağanüstü bir çalışma içindeler. İsa'yı Mesih olarak tanımayan Yahudilerin gerçekten lanetlenmiş bir irk olduğunu ve Mesih İsa'ya yaptıklarından dolayı haklı olarak, sürekli biçimde cezalandırılmaları gerektiğini belirten bir görüşü "haklı çıkarmak" için Kutsal Kitap'tan çeşitli bölümler kullanmışlardır (Mt. 23, 27-39. 27, 25; I. Sel. 2, 14-16). Tanrı sözünün böyle kullanılmasına karşı Kilise kesin uyarıda bulunmaktadır: "Kilise'nin Tanrı'nın yeni ulusu olmasına karşın, bu gibi görüşler Kutsal Kitap'ta yer alıyormuş gibi Yahudiler, Tanrı tarafından reddedilmiş ya da lanetlenmiş gibi tanımlanmamalıdır. Herkes bu konuda özen göstermelidir. Soru yanıt yöntemi ile yapılan eğitimde ve Tanrı'nın kelamını vaaz ederken İncil’deki gerçekle ve Mesih İsa'nın ruhu ile uyum halinde olmayan herhangi bir öğreti yapılmamalıdır" (NA 4).

Mesih İsa'nın çarmıha gerilişinin ve ölmesinin suçunu bütün günahkarlar paylaşmaktadır. Kilise'nin onayladığı ve her zaman doğruladığı gibi Mesih İsa, "tüm insanların günahlarından ötürü, hepsinin kurtuluşa erişmesi amacıyla, Kendi sonsuz sevgisi ile çarmıha gerilmesini ve Kendi ölümünü özgürce kabul etmiştir" (NA 4).

Yorumlar